Henk Pröpper, voormalig directeur van het Nederlandse Letterenfonds en binnenkort de nieuwe directeur van de Bezige Bij, zong in 1993 al de lof van het (Bezige Bij) tijdschrift Raster:
“Raster is altijd een gulzig tijdschrift geweest, maar het bezat ook altijd een selectieve gulzigheid. Hele generaties, stromingen, genres, poëtica’s, vocabulaires, woordenboeken, theorieën, paradigma’s, canons en tegencanons verdwenen door het keelgat van Raster. In Raster vindt een constant proces van vertering plaats. Toch is hij – ik zie het tijdschrift bijna als een persoon – eerst en vooral een fijnproever, maar niet op een dilettanterige manier met de pink omhoog. De schrokop schatert om de etiquette en wijst al bij het eten op zijn aars die verrassend veel weg heeft van zijn mond. Geen bibliofiel, eerder een boekeneter met een eeuwige honger. Ik vraag me soms af waar al die boeken blijven. Maar gelukkig dat Raster een sterke maag heeft die zich driemaandelijks binnenstebuiten keert om te tonen wat er in de tussentijd van de veelvraat is geworden.”
Een essay uit: Een intiem slagveld (Prometheus, 1993), nu te lezen op Terras.
jjpollet 