DIE REINHEIT DES HERZENS 2
“Elis, wenn die Amsel im schwarzen Wald ruft,
Dieses ist dein Untergang”
Georg Trakl
De uren klimmen uit het blauwe graan
En aan de lucht hangen de slapeloze merels.
Dit zijn de bange linten van de ochtend,
Ze reiken tot je heup, ze vallen
Als een kier van gras voorbij de deur
En binden dicht, wat open bloeide.
Er ritselt grote moeheid op je voorhoofd,
aan je bezeerde vingers groeit nog onvoltooid
Gevoel, omdat je weet: dit leven
Het is karaktergestoord. Want het kan steeds
Een einde nemen in de dood
Van één. En dezelfde die nooit nog
Zal achterblijven. Ik doe de opgesteven luiken
Van de morgen open: de tuin waait en de tijd
Gaat nu slechts verder om zichzelf. Dit zijn
De linten van de bange ochtend. Ze hangen
Als gekneusde vruchten in mijn hoofd, ze blijven
Hangen tot ik mezelf niet meer ontloop.
Dirk Van Bastelaere
Uit: Vijf jaar – Soethoudt & Co, 1984.
Vijf jaar is het debuut van Van Bastelaere, hij was toen vierentwintig.
jjpollet 