Nouvelle vague: laatste ode aan de roman

rohmer3De alomtegenwoordigheid van het boek (de roman) is opvallend in de nouvelle vague films van regisseurs als Godard, Rohmer, Truffaut, Bresson. Het zal voor een deel wel te maken hebben met de intellectuele pose die ze zich willen aanmeten. Ook de hoogbloei van de Franse filosofie en literatuur in de jaren ’60-’70 zal er niet vreemd aan zijn. Anderzijds wijst de overdaad aan boeken misschien juist wel op een tanende leescultuur want als iets dreigt te verdwijnen wordt het extra gegeerd. De hele antiekmarkt draait op dat principe. In die zin zou de overexposure van het boek in de Franse film wel eens de voorbode kunnen zijn van het verdwijnen van het boek als cultureel object.

Acteren in een nouvelle vague-film was vooral: boeken lezen.

bresson1

Robert Bresson, ‘Le diable probablement’

jlg2

JL Godard, ‘La chinoise’

jlg

JL Godard, ‘Sauve qui peut’

truffaut
Truffaut in Claude de Givray’s ‘Tire au flanc’

Zelden zie je ze met een handtas, meestal met een boek: vrouwelijke personages in de films van JL Godard, Rohmer en Robert Bresson

bresson

jlg6 jlg1

jlg12 jlg11 rohmer2 rohmer1 jlg5 bresson2

Ook in ‘For ever Mozart’ (1996) van Godard is het boek een soort personage. In dit geval de onvindbare theatertekst van Marivaux ‘Le Jeu de l’amour et du hasard’ die dan maar ingeruild wordt voor ‘On ne badine pas avec l’amour’ van de Musset (‘Men schertst niet met de liefde’) Prachtige scene trouwens op het strand waar een jonge actrice verschillende takes moet doen van haar tekst: ‘Oui’ telkens beantwoord door de offscreen stem van de regisseur met ‘Non’. https://www.youtube.com/watch?v=A2LvEmJ8KXc

jlg mozart jlg mozart1

Koppels en boeken in de Franse nouvelle vague film.

jlg9 jlg koppels5 jlg koppels4 jlg koppels2 jlg7

Meisjes

Meisjes hebben nooit leren fluiten
Waarom zouden ze
ze hebben de hemel in de schouders.

Ze zijn gemaakt van vogels,
van oud indigo tuinen.
Tussen vier rivieren
groeit de schelp
van hun gebroken eieren.
Vijf
wat zeg ik
ZES!
zonnen schijnen in hun pluimen.

Streel hun wangen u zal begrijpen.

Ik zeg
u zal van de zon zijn.

Pollet & Pollet

https://strip84.wordpress.com/2015/06/15/ingrid/

Ingrid+tekstbjpg

Kunstwerk ‘The Mosque’ gesloten voor publiek

Op de Biennale van Venetië transformeerde de Zwitserse kunstenaar Christoph Büchel een Venetiaanse kerk in een moskee. Het kunstwerk – The Mosque – kwam tot stand in samenwerking met Venetiaanse en IJslandse moslimverenigingen. De lokale autoriteiten hebben intussen de kerk gesloten om … ‘veiligheidsredenen’… Het kunstwerk is niet langer toegankelijk voor het publiek. Houllebecq’s laatste roman – Soumission – zou wel eens heel dicht bij een nakende realiteit kunnen zitten. (The Art Newspaper)

Waalse dichter William Cliff wint Prix Goncourt

In een aflevering van Apostrophes vertelt Cliff over zijn vriendschap met Detrez. (meer op Deus Ex Machina)

Sainte Mère de Jésus toi qu’on a
inlassablement invoquée au long
des longs siècles de chrétienté tu n’as
pas été sourde à ce petit Wallon
quand sa prière humble vers toi s’allon-
geait à travers une enfance martyre
Dame du Ciel reine des souvenirs
accueille-le dans ton cœur innombrable
et qu’il y trouve une eau meilleure à boire
que celle bue au moment de mourir

©William Cliff, Conrad Detrez, 1990

‘Das Kapital’ voorgelezen op de Biennale van Venetië 2015

Marx - O scenario - 7

Onderstaand citaat komt uit hoofdstuk 8 van ‘Das Kapital’ van Karl Marx. Marx zal overigens prominent aanwezig zijn op de komende kunstbiennale van Venetië: La Biennale di Venezia. Daar gaan ze dit jaar ‘Het Kapitaal’ integraal voorgelezen.

“Kapitaal is gestorven arbeid, welke alleen tot nieuw leven kan komen door als een vampier levende arbeid op te zuigen en die des te langer leeft naarmate er meer van wordt opgezogen. De tijd waarin de arbeider werkt, is de tijd waarin de kapitalist de door hem gekochte arbeidskracht consumeert.[38] Verbruikt de arbeider zijn beschikbare tijd voor zichzelf, dan besteelt hij de kapitalist.”

Tekening: uit het eerste hoofdstuk van ‘O Scenario’.

Het grote dilemma

De Standaard  - Toon DelanoteIn de reeks ‘Het Dilemma’ van De Standaard stond illustrator en beeldend kunstenaar Toon Delanote voor de keuze: ‘De Arabier van de toekomst’ van Riad Sattouf OF ‘O scenario’ van Pollet & Pollet:

‘O scenario ligt hier net voor me. Ik ben een fan. Het boek is zo mooi vormgegeven, en dat vind ik vanuit mijn stiel erg belangrijk. Ook de uitgeverij Bries volg ik op de voet: zij maken geen fouten en verzorgen hun uitgaves.’

‘Gemakkelijk te volgen is het verhaal niet: de verteltrant is experimenteel, niet rechtlijnig, niet van a tot z. Maar dat maakt het interessant. Wie de culturele referenties raadt, wint een strip met zichzelf als hoofdpersonage.’

‘Riad Sattoufs strip valt daar niet mee te vergelijken. Het verhaal is veel klassieker verpakt, het is een echte comic.’ ‘O scenario plaats je niet zomaar in een hokje. Zoiets zou ik zelf ook wel willen maken.’

Toon Delanote in De Standaard 28 – 3 – 2015.

Recensie ‘O Scenario’ in RektoVerso

“Ze verleggen bakens op het vlak van de grafische vertelling en getuigen van een narratieve maturiteit die anno 2015 zeer welgekomen is in het Vlaamse stripland. Vergelijk het met een speelfilm van Greenaway: doorheen de onverhulde artificialiteit bemerk je de gulheid van de vertelling en de (on)menselijkheid van de emoties.”

Op Rekto:Verso

Dostojevski + nieuwe aflevering van ’84’

woody-homepageVrije tijd/vrijheid: Dostojevski snijdt het thema al aan in ‘De gebroeders Karamazov’. Anno 1880 voorspelt hij al de pretparken, lichtfestivals, themabeurzen, kortom de hele entertainment bezigheidsindustrie die zal ontstaan omdat het volk de vrijheid als een leegte ervaart. Een korte strip hierover op ’84’.